De meeste mensen gaan naar Turkije voor een zon, zee en strand vakantie. Vaak in een luxe All-Inclusive hotel om helemaal tot rust te komen en te ontspannen. Heerlijk natuurlijk, maar wist je dat je in Turkije ook prachtige rondreizen kunt maken? TurkijeVisum.nl heeft het zelf getest en wij zijn razend enthousiast!
Auto huren
Een rondreis door Turkije kun je doen met het openbaar vervoer of met een (huur)auto. Het openbaar vervoer in Turkije schijnt goed te zijn: grote, luxe bussen rijden door het hele land en leggen grote afstanden af. We hebben mensen gesproken die zo rondreisden en die deden het vooral omdat ze een klein budget hadden, maar wel zo veel mogelijk wilden zien. Met nachtbussen konden ze tussen de steden reizen, ondertussen slapen en bespaarden ze zo weer een nacht in een hostel.
Wij hebben zelf gekozen voor een huurauto. We vlogen naar de luchthaven Istanbul Sabiha Gökçen en huurden daar een dieselauto. In Turkije is brandstof schrikbarend duur en als je grote afstanden gaat rijden kan het zeker uit om een (duurdere) diesel auto te huren.
Natuurlijk hadden we een visum voor Turkije bij ons. Ons visum werd naast ons paspoort gehouden en uitgebreid gecontroleerd.
Vuurdoop in Istanbul
Onze rondreis begon in Istanbul en dat begon gelijk goed. Rijden in Istanbul moet je alleen doen als je erg zelfverzekerd bent en niet snel bang bent in het verkeer. Het is er reuze druk en voertuigen (vooral taxi’s, maar ook tourbussen) wisselen constant van baan om maar zo snel mogelijk op de plaats van bestemming te zijn. Hierbij wordt niet altijd op de rest van het verkeer gelet: er geldt het recht van de sterkste en als jij een grote auto hebt kun je die overal voor gooien.
Ons prachtige hotel bevond zich middenin het historische hart van Istanbul: Sultanahmet. Dit is de wijk met de bekendste bezienswaardigheden zoals de Aya Sophia, de blauwe moskee, de Basilica Cisterne en het hippodroom. Ondanks dat we middenin het centrum zaten, konden we prima parkeren. We hebben de auto geparkeerd en ons in Istanbul verder alleen wandelend, met het openbaar vervoer of per taxi verplaatst.
In Istanbul is zo veel te zien dat je er wel weken zou kunnen doorbrengen. Zo veel tijd hadden wij helaas niet dus we zijn 5 dagen rennend door Istanbul gegaan. We hebben alle grote bezienswaardigheden gezien en natuurlijk hebben we een rondvaart over de Bosporus gemaakt. Deze zeestraat splitst Istanbul in een Europees en een Aziatisch gedeelte. Istanbul is hierdoor de enige stad ter wereld die op twee continenten ligt.
De rondreis begint: op naar Cumalikizik en Bursa!
Na vijf dagen Istanbul was het tijd voor de volgende bestemming: Bursa en Cumalikizik. Cumalikizik is een oude Ottomaanse plaats die prachtig bewaard gebleven is en zelfs op de Unesco lijst voor werelderfgoed staat! In het dorpje staan traditionele, felgekleurde huizen. Op de begane grond werden de bedrijven gevoerd: je vindt er restaurants, boerderijen en handwerkbedrijfjes. Op de eerste verdieping woont men.
De vrouwen zitten er voor de huizen en zijn druk bezig met naaien of breien. Voor mijn zwangere zusje hebben we schattige gebreide sokjes gekocht voor omgerekend een euro.
Ook Bursa is een oude Ottomaanse stad. Het is een gigantische, lelijke stad maar in het centrum vind je een aantal prachtige moskeeën en een paar musea. De stad ligt aan de voet van de berg de Uludag en in de winter kun je hier skiën! In de zomer is de berg een druk bezochte picknickplaats.
Next stop: Bergama en de opgravingen van Pergamon
Vanuit Bursa zijn we naar Bergama gereden. In Bergama vind je de opgravingen van het antieke Pergamon. De opgravingen beslaan een groot gedeelte van Bergama en bestaat uit meerdere locaties. We zijn begonnen in de Acropolis: de ommuurde stad die boven op een heuvel gebouwd is. Je kunt hier halverwege de berg parkeren en de kabelbaan naar boven nemen. Eenmaal boven op de berg heb je een prachtig uitzicht over Bergama en de vallei waarin de stad ligt.
De Acropolis is een zeer uitgebreid gebied waar veel te zien is. Met een audiogids krijg je veel informatie over hoe de stad er vroeger uitgezien moet hebben en hoe het leven er aan toe ging. Bijzonder vond ik de waterleidingen: vanuit de bergen ten noorden van Pergamon werd water gepompt en dat werd met waterleidingen de vallei doorgeleid, de heuvel van de Acropolis op zodat de mensen daar drinkwater hadden.
Het amfitheater van Pergamon is absoluut het meest indrukwekkende bouwsel: tegen de steile helling van de berg is het gigantische amfitheater aangebouwd en als je er van bovenaf heen wandelt kijk je ver de diepte in. Wij vonden het zelf te eng (super steil en hoog) dus zijn bovenaan het amfitheater blijven staan en niet verder naar beneden geklommen.
Behalve de Acropolis bestaat Pergamon uit de rode basiliek en uit het Asklepion. De rode basiliek is een gebouw gemaakt van rode bakstenen, wat erg ongewoon is voor de regio. Ook vind je er beelden van Egyptische goden, wat ook erg bijzonder is.
Het Asklepion ligt bij een militaire basis en de weg ernaartoe mag je niet stoppen of fotograferen. Wij hadden van te voren over de militaire basis gelezen, dus toen we militair terrein op reden dachten we dat we goed zaten. Toen er een wegversperring op de weg stond dachten we dat we daar prima om heen konden rijden. Toen we soldaten met geweren zagen begonnen we ons toch wel af te vragen of we goed zaten.
Toen we niet verder konden omdat de weg helemaal was afgesloten met prikkeldraad kwamen we erachter dat we misschien een verkeerde afslag hadden genomen. Toen we terug reden hadden de militairen inmiddels de weg afgesloten en stonden er een stuk of tien mannen met geweren ons op te wachten.
Toen we in ons steenkolen Turkse probeerden uit te leggen dat we verkeerd waren gereden en de ingang van het Asklepion zochten werd de enige jongen op de basis gezocht die Engels sprak en die legde ons heel vriendelijk uit waar we wel moesten zijn ;-)
Ook het Asklepion was een uitgebreid complex met veel opgravingen waar we een paar uur hebben rond gelopen. Als je al naar Efeze bent geweest is Pergamon zeker een aanrader: er is veel te zien en het is veel rustiger dan Efeze.
Van Pergamon naar Efeze
De volgende dag zijn we vroeg vertrokken om op tijd in Efeze te zijn. Efeze is een van de bekendste bezienswaardigheden in Turkije en we hadden gelezen dat het daar ontzettend heet kan zijn, dus we moesten er vroeg bij zijn!
Efeze is indrukwekkend.. Het is een antieke Romeinse stad en was ooit een bloeiende havenplaats. Tegenwoordig ligt de stad ongeveer 6 kilometer van zee, maar als je hier rondloopt is het niet moeilijk om je voor te stellen wat een rijke plaats Efeze ooit moet zijn geweest.
De bibliotheek van Celsus is het meest bekende bouwwerk: deze bibliotheek werd na de dood van de romeinse senator Celsus gebouwd door zijn zoon, Gaius Julias Aquila ter nagedachtenis aan zijn vader. De bibliotheek was ingestort, maar is door Oostenrijkse archeologen prachtig gerestaureerd.
Wij vonden de latrines erg leuk! Natuurlijk super interessant om te zien hoe mensen vroeger hun behoefte deden en in Efeze zijn de toiletten erg goed bewaard gebleven. Mensen zaten dicht op elkaar in een rijtje te poepen, terwijl er voor het toilet door een klein kanaaltje water stroomde dat ze gebruikten om zichzelf te reinigen. Het toilet had een sociale functie: roddels, politiek en informatie werden hier uitgewisseld. Daardoor kwamen soms ook de rijke mensen, die een toilet in huis hadden, naar het openbaar toilet.
Dat Efeze heet is klopt als een bus. Er is nauwelijks schaduw of beschutting en het marmer van de gebouwen en ruïnes werkt als een grill. Als je naar Efeze gaat raden we je aan om voldoende bescherming tegen de zon mee te nemen en om voldoende water te drinken. De goede ingang nemen helpt ook: er zijn twee ingangen en bij de ene loop je de heuvel op, terwijl je bij de andere de heuvel afloopt. Wij hadden natuurlijk de verkeerde ;-)
Video van Efeze:
Relaxen in Kusadasi
’s Avonds zijn we naar Kusadasi gereden, waar we hebben overnacht. We hebben er heerlijk een dag helemaal niets gedaan en verbleven in een All-Inclusive hotel. Ze hadden er een prachtige houten pier die in de zee liep, waar voldoende zonnebedjes stonden. Met een trappetje konden we in de zee.
Pamukkale: het kasteel van katoen
Naast Efeze behoort ook Pamukkale tot de bekendste bezienswaardigheden van Turkije. Pamukkale betekent “kasteel van katoen” in het Turks. Als je komt aan rijden en je ziet Pamukkale liggen, begrijp je meteen waarom: de kalkstenen baden die hoog in het platte landschap oprijzen doen wel wat denken aan een katoenen kasteel.
In Pamukkale lekt al duizenden jaren kalksteenrijk water langs de heuvel waardoor travertijnen baden zijn ontstaan.
Door die baden kun je lopen. Als je met de auto komt, kun je onderaan de heuvel parkeren en langs alle baden de heuvel oplopen. Dat lijkt lastiger dan het is (zeker in de brandende hitte) want het valt hartstikke mee. Het is niet superstijl en je blijft zo vaak stilstaan om van het uitzicht te genieten en om je te verwonderen over het prachtige Pamukkale dat je makkelijk bovenkomt. Vergeet niet je schoenen uit te doen! Je schoenen kunnen het kwetsbare kalksteen aantasten.
Eenmaal boven kun je door de het antieke Hierapolis wandelen. Deze stad was in de Romeinse tijd al een toeristenoord dus je bent er zeker niet de eerste toerist ;). Mensen kwamen van heinde en verre voor het thermale water dat hier uit de bronnen stroomt en heeft gezorgd voor de prachtige kalkstenen baden van Pamukkale.
Ook tegenwoordig kun je nog baden in het geneeskrachtige water: bovenop de heuvel ligt een antiek zwembad! Je zwemt hier in het water dat een tempratuur heeft van ongeveer 35 graden. Overal in het zwembad liggen oude romeinse zuilen en bouwwerken. Je zwemt er vrolijk doorheen! Het bubbelende warme water was voor ons alsof je in een zwembad vol met spa rood zwemt en is een zeer bijzondere ervaring die je absoluut niet moet missen!
Video van Pamukkale:
Op naar Bodrum!
Na een prachtige dag in Pamukkale was het tijd om door te rijden naar onze volgende bestemming: Bodrum. We overnachtten hier in een prachtig pension middenin de stad. Bodrum was voor ons één van de mooiste badplaatsen in Turkije: de witte huisjes rondom de schitterende azuurblauwe baai met in het midden het beroemde kasteel, maakt Bodrum echt een schattige badplaats.
Bodrum doet erg Grieks aan en dat is niet zo gek: de stad ligt dichtbij de Griekse eilanden en met een bootje ben je vanuit Bodrum in een mum van tijd op het eiland Kos.
In Bodrum kun je romantisch aan de zee eten. Bestel een lekker visje en geniet van de lichtjes rondom de baai.
De mooiste bezienswaardigheid in Bodrum is het kasteel. Het kasteel werd gebouwd in 1402 en tegenwoordig is het museum voor onderwaterarcheologie in het kasteel van Bodrum gevestigd.
Vies Marmaris
Vanuit het prachtige Bodrum reden we naar Marmaris. Na de schattige witte huisjes en de glinsterende zee vonden we Marmaris vies tegenvallen. De stranden waren ontzettend smerig en de zee was troebel en viezig. Overal liepen dronken Engelsen en toen we wilden eten werden we de restaurants bijna ingesleurd.
We hopen dat voor andere reizigers de ervaringen met Marmaris beter zijn, maar wij vonden er niets aan. We waren dan ook blij toen we de volgende dag weer verder gingen.
Dalyan: modderbaden, bootje varen en een prachtig strand!
Van Marmaris reden we via een prachtige route naar Dalyan. Onderweg waren mannen en vrouwen druk aan het oogsten op het land en het was overal groen met veel bomen en bloemen. Dalyan is een relatief kleine badplaats en ligt niet aan zee, maar aan een rivier. We parkeerden onze auto onder een boom voor de schaduw (later bleek dat er ook veel vogels inzaten en onze auto zat binnen no-time onder de vogelpoep). De beste manier om je in Dalyan te verplaatsen is per boot!
We wilden graag naar de modderbaden die een stukje stroomopwaarts lagen. We huurden een privéboot om ons ernaartoe te brengen. De boot was aardig duur, maar met een beetje onderhandelen wisten we er nog een paar tientjes van de prijs af te halen. Het was ongeveer een half uur varen naar de baden, die volgens ons reisboekje het meest rustig waren.
Toen we daar aankwamen schrokken we aardig: er lagen minstens vijftien gigantische boten (waarvan een paar van Corendon) en het was super druk. Er zaten ongeveer 50 personen in het niet al te grote modderbad. Gelukkig waren alle boten binnen 10 minuten vertrokken en hadden we het modderbad voor onszelf! We smeerden ons helemaal in de met de modder, lieten het drogen in de zon en spoelden het daarna af onder één van de douches. Onze huid voelde weer heerlijk zacht en soepel.
Na ongeveer een uur voer onze schipper ons weer terug naar Dalyan. Bij Dalyan ligt de antieke stad Kaunos. In een rotswand aan de Dalyan rivier hebben de bewoners van Kaunos prachtige rotsgraven uitgehakt.
Vlak bij Dalyan ligt het beroemde Iztuzu strand. Het strand ligt tussen de Middellandse zee en de rivierdelta van de Dalyan ingeklemd. Het Iztuzu strand is beroemd vanwege de zeldzame Caretta Caretta schildpad die hier broedt, daarom wordt het soms ook wel het schildpaddenstrand genoemd. We hebben hier heerlijk op het strand gelegen.
Een drukke dag!
We zijn heel vroeg uit Dalyan vertrokken, want we hadden een drukke dag voor de boeg! Vanuit Dalyan reden we naar Tlos. Tlos is een antieke stad waarbij de Acropolis bovenop een heuvel gebouwd is. Dat is natuurlijk bij veel oude plaatsen het geval, maar het bijzondere aan Tlos is dat in de heuvel eronder ook gebouwen en rotsgraven zijn uitgehakt.
Bovenop de heuvel heb je een prachtig uitzicht dus mocht je hier ooit komen klim dan zeker naar het topje van de Acropolis.
Onze volgende stop deze dag was de Saklikent kloof. Als je richting deze kloof rijdt stijgt er ineens plateau op in het landschap. In dat plateau heeft zich een steile spleet gevormd waar water doorheen stroomt.
Langs het eerste gedeelte van de kloof is een houten wandelpad langs de rotswanden gebouwd. Daarna kun je door het water waden en als je verder wilt wandelen is een gids en een bouwhelm tegen vallend gesteende verplicht.
De kloof wordt steeds smaller en het water wordt steeds dieper. Waar eerst alleen je voeten nat worden sta je tien minuten later tot aan je kin in het water. Het water is ijskoud en felblauw. Onder het water liggen een aantal scherpe keien maar de gids weet precies waar je wel of niet kunt lopen. Ook helpt de gids je als je watervallen moet beklimmen en er zijn altijd wel andere mensen die al boven zijn en je wel een handje willen helpen. Je bent ongeveer 1,5 uur bezig met een afstand van slechts twee kilometer!
We hebben een filmpje gemaakt van het begin van de kloof maar helaas was de GoPro camera snel leeg en hadden we geen extra accu bij ons. Het meest spectaculaire gedeelte staat dus niet op film.
Uiteindelijk kom je bij een hoge waterval die je niet kunt beklimmen: dit is het eindpunt en nu ga je dezelfde weg weer terug. De weg terug is geweldig: al die watervallen die je eerst op moest klimmen, daar kun je nu glijdend vanaf. Gaaf!
Eenmaal uit de Saklikent kloof konden we ook raften. Dit was niet traditioneel raften met een boot en zo, maar zo werd het wel aangeprijsd. De realiteit was een rubberen band, een peddel en we werden de rivier opgeduwd. Het was gaaf!!! We voeren in onze band gauw de rivier af en we hadden het helemaal naar ons zin.
Video van de Saklikent kloof en het raften:
Na het raften hebben we wat gegeten bij een restaurant dat half in de rivier stond. Daarna moest we nog een flink stuk rijden langs de Lycische kust. Dit was de mooiste route die we in Turkije hebben gereden. We reden door bossen en over wegen die aan de bergwand in de zee waren vastgemaakt. Via prachtige kustplaatjes zoals Kas en Kalkan.
’s Avonds kwamen we aan in Cirali, een rommelig plaatsje aan de kust. Niet erg bekend onder Nederlanders en we raden het je ook niet bijzonder aan. Als je hier rijdt is het net alsof je over een gigantische camping rijdt. De reden dat we hier naartoe gingen? Het eeuwige vuur van Cirali…
In Cirali staat een berg waar het vuur uit de grond komt. Heel bijzonder en dat wilden we natuurlijk graag zien in het donker. We reden richting de berg en bleken de laatste kilometer te moeten lopen. Het was aardedonker en iedereen had een zaklamp bij zich, behalve wij.
We moesten steil de berg op en het enige licht dat we hadden kwam van een bijna lege telefoon. Met de zaklampfunctie op de telefoon liep hij helemaal snel leeg. We renden zo snel als we konden omhoog, voordat de telefoon uit zou vallen. We struikelden een paar keer en het duurde heel lang voor we eindelijk het topje van de berg hadden gevonden.
Toen we eenmaal boven waren zagen we iets dat we iets heel bijzonders: uit de rotsen kwamen op verschillende plekken vlammen! Er waren mensen aan het bbqen op het vuur en anderen waren marshmallows aan het roosteren. Wat gezellig! We zochten een vlam voor onszelf en zijn er natuurlijk uitgebreid mee op de foto gegaan.
Antalya
Na een nacht in een vies gasthuis met een douche waar slechts een paar druppeltjes water uitkwam en een stoffen wc-bril waren we blij toen we de volgende dag onze rondreis door Turkije konden vervolgen.
We reden naar Kemer, een vooral op de Russische markt gerichte badplaats. We hebben er het Orange County hotel gezien: een hotel dat is geïnspireerd op Nederland. Er zijn grachtenhuizen en het centraal station is er nagebouwd. We vonden Kemer niet zo bijzonder en zijn ’s middags doorgereden naar Antalya.
Antalya is een gigantische stad met maar liefst 1,5 miljoen inwoners. Net als in Kemer zijn hier ontzettend veel Russen: op straat hoor je de taal veel en borden langs de weg staan allemaal in het Russisch.
In Antalya is heel veel te zien en te doen, we hebben er dan ook een paar dagen doorgebracht. De oude stad, Kaleici, is prachtig en mag je zeker niet missen als je naar Antalya gaat. Er staan oude stadstorens en prachtige oude moskeeën. In de nauwe straatjes vind je prachtige winkeltjes en je kunt er lekker eten.
In Antalya zijn we ook in het aquarium geweest. Het aquarium van Antalya bezit het grootste tunnelmuseum ter wereld en een uitgebreid stelsel van normale aquaria. Die zijn prachtig gemaakt met oog voor detail. Het is je direct duidelijk welk thema een aquarium heeft: in een aquarium met vissen uit de rode zee staan beelden van oude Egyptische goden, in een aquarium van de zee van Marmara vind je een tempel van de gezonken stad Atlantis. In een aquarium vind je zelfs een neergestort vliegtuig uit de eerste wereldoorlog!
Een must-see als je in Antalya bent is het archeologisch museum. Prachtig is dat! We hebben er een paar uur rondgewandeld en waren onder de indruk van de rijke collectie.
In Antalya is zoveel te zien en te doen dat we er pagina’s over vol zouden kunnen schrijven! Als je naar Antalya gaat is een trip naar de opgravingen in de buurt van de stad zoals Perge, Aspendos en Termessos zeker de moeite waard.
Koprulu Canyon
Na een paar dagen Antalya was het voor ons weer tijd om verder te reizen. We reden naar de Koprulu Canyon waar je kunt raften. Raften is hier weer een groot woord: de rivier is heel rustig en als je vaker hebt geraft op andere plekken kun je Koprulu Canyon overslaan. Omdat het water zo rustig was en omdat we geen zin hadden om in een grote boot met twintig andere mensen plaats te nemen kozen we voor het huren van een kajak.
In een kajak kun je met z’n tweeën plaatsnemen en kun je zonder gids de canyon verkennen. We raakten aan de praat met de eigenaar van de kajaks en toen hij hoorde dat we in Turkije waren om te schrijven over het land voor onze website, ging hij gezellig mee kajakken.
Naast kajak en rafting tochten organiseerde hij ook jachtpartijen op wilde zwijnen. Wilde zwijnen komen veel voor in de omgeving van de Koprulu Canyon en omdat de Turken natuurlijk niet zo dol zijn op varkens, omdat ze moslim zijn, had hij met de lokale autoriteiten afgesproken dat hij er op mocht jagen met toeristen. Na het jagen worden de zwijnen geroosterd en opgegeten. Je jaagt dus zelf je avondeten bij elkaar!
Side
Toen het heel hard begon te onweren en te regenen zijn we weer terug richting de kust gereden. Onze volgende bestemming was het mooie Side. Side is een antieke stad en wordt al duizenden jaren bewoond. In de binnenstad vind je prachtige antieke bouwwerken zoals een gigantisch amfitheater (met ruimte voor maar liefst 15.000 personen), oude stadspoorten en de tempel van Apollo die op een klif in de zee staat.
Side is een prachtige badplaats. Niet zo groot en Russisch als Kemer of Antalya. In Side komen vooral veel Duitse vakantiegangers.
Alanya
Op een uurtje rijden vanaf Side vind je het mooie Alanya, waar veel Nederlandse toeristen naartoe gaan.
Ook Alanya heeft een prachtige oude stad: de stad is rond een berg gebouwd en op het topje van de berg staat een oud fort. De stad was vroeger beschermd tegen invallen van piraten door de stadsmuren en een grote uitkijktoren. Vijanden zag men al van ver aankomen!
Doordat de meeste hotels aan de stranden aan weerszijden van de oude stad zijn gebouwd, is de oude binnenstad erg rustig. Als je oud Alanya gaat verkennen zorg dan voor goede wandelschoenen: de straten zijn erg stijl en je moet vaak van boven naar beneden en andersom wandelen.
We zijn een aantal dagen in Alanya gebleven en overnachtten in een prachtig oud Ottomaanse woning halverwege de heuvel. Onze kamer was voor een deel in de rotsen van de berg gebouwd en we hadden een prachtig uitzicht over de oude stad en de zee. elke ochtend werden we getrakteerd op heerlijke Turkse specialiteiten.
Konya
Na een paar weken langs de kust te hebben gereisd, was het nu tijd voor het binnenland van Turkije. We zouden binnendoor via Konya, Cappadocië en Ankara terug naar Istanbul reizen.
De eerste stop was Konya. Konya is een erg conservatieve stad in een, vonden wij, heel plat en lelijk gedeelte van Turkije. In de middle of nowhere is een gigantische stad gebouwd. Hier zagen we ook voor het eerst na Istanbul en Bursa weer vrouwen in lange gewaden met alleen een streepje vrij bij de ogen.
In Konya leefde Mevlana (wat meester betekend), de grondlegger van de dansende Derwisjen. Dat is een mystieke stroming binnen de islam. De tombe van Mevlana vind je in het centrum van Konya en is erg indrukwekkend.
De dansenden derwisjen bestaan nog steeds en dansen dagelijks op het plein voor de tombe van Mevlana. Hun dans, met veel ronddraaien, zou hun in trance brengen en in contact met god brengen.
Cappadocië
Cappadocië is een bijzondere streek in Turkije en we wilden hier al jaren naartoe. Eindelijk was het zo ver! Cappadocië staat bekend om de vele aardpiramides (of hoodoo) die uit het droge, dorre landschap oprijzen. In de aardpiramides en in de rotsen bouwen mensen al duizenden jaren hun woningen. Dat beschermt hen tegen de hitte in de zomer en de ijzige kou in de winter. Deze grotwoningen zijn voor een groot deel bewaard gebleven en kun je overal in de streek bezichtigen.
Onze eerste grotwoningen zagen we in Selime, een van de dorpjes van de Ihlara vallei. We waren de enige toeristen in Selime en het was heel bijzonder om door de eeuwenoude grotwoningen te lopen. Alle gebouwen werden in de rotsen uitgehouwen: prachtig gedecoreerde kerken, keukens, wijnmakerijen… alles! We zijn verder de Ihlara vallei ingegaan en hebben bijzondere grotkerken gezien.
Het centrum van Cappadocië is Göreme. Hier verblijven de meeste reizigers en van hieruit kun je makkelijk naar de andere dorpen rijden en heb je voldoende keuze uit pensions en grothotels. De meest bekende bezienswaardigheid is het prachtige openluchtmuseum met bijzonder gedecoreerde grotkerken.
Nog een reden om in Göreme te overnachten? De mogelijkheid tot een ballonvaart over het bijzondere landschap van Cappadocië! En dat was voor ons absoluut het hoogtepunt van de reis. We werden om vijf uur ’s ochtends opgehaald met een busje uit ons grothotel. De lucht was erg bewolkt en het waaide zachtjes.
Toen we aankwamen in het kantoor van de ballonvaartmaatschappij zat het helemaal vol, vooral met Chinese toeristen. Er stond een ontbijtje klaar en het lange wachten begon: het was vanwege het weer nog niet zeker of de ballonvaart doorging. We hebben een paar uur zitten wachten en uiteindelijk werd om 07.30 de ballonvaart afgeblazen. Zonde!
We zouden eigenlijk na de ballonvaart doorrijden naar Ankara maar we wilden zo graag een ballonvaart meemaken dat we hebben besloten om nog een dag extra in Göreme te blijven om zo de volgende dag met de ballon de lucht in te kunnen.
Dat bleek nog een flinke opgave: bijna alle bedrijven zaten hartstikke vol. We hebben wel dertig bedrijven gebeld en gemaild en uiteindelijk was er gelukkig eentje die nog een plekje vrijheid. Toen we de volgende ochtend weer om 05.00 uur buiten stonden was de lucht onbewolkt. Deze keer ging de ballonvaart door: we werden opgehaald en rechtstreeks naar “onze” ballon gebracht. Met 14 mensen gingen we in een bakje en in het donker steeg de ballon op. Het was geweldig en één van onze mooiste ervaringen ooit!
We zagen de zonsopgang vanuit de lucht. Toen de zon eenmaal op kwam veranderde het donkere landschap in een explosie van kleuren. De rotsen hebben allemaal prachtige kleuren geel, wit, roze en rood. We vlogen over aardpiramides en grotwoningen. We konden kilometers ver kijken. Het was prachtig!
Na 1,5 uur landen we op de grond en werden we teruggebracht naar ons hotel. We pakten gauw onze spullen en reden in één keer naar Istanbul, ongeveer 700 kilometer rijden. Doordat we een extra dag in Cappadocië waren gebleven hadden we geen tijd meer om naar Ankara te gaan.
Video van onze ballontocht in Cappadocië
Een rondreis door Turkije is een aanrader!
Na 3,5 week rondreizen door Turkije hebben we gemerkt dat Turkije een land is dat zich uitstekend leent voor een rondreis. De wegen zijn goed begaanbaar, de afstanden zijn prima te doen en de landschappen wisselen zich af: van prachtige kustroutes tot steile bergweggetjes, van rijden tussen de aardpiramides in een verlaten landschap tot rijden in een van de drukke steden: Turkije heeft het allemaal!
